قهرمان های مسترالمپیا (قسمت 3)

دو قهرمان با یک مستر المپیا

کریس دیکرسون، قهرمان مسترالمپیا 1982

کریس دیکرسون در سال 1939 در آلاباما متولد شد. او یکی از پرافتخارترین بدنسازان حرفه ای جهان محسوب می شود که دوران فعالیت ورزشی حرفه ای او حدود سی سال به طول انجامید. او هم به خاطر هیکل بسیار عضلانی و متقارن و هم به خاطر مهارت در فیگورگیری معروف بود. دیکرسون در سال 1973 حرفه ای شد و در طول دوران حرفه ای خود در مجموع 15 عنوان را در چهار سازمان بدنسازی کسب کرد.

دیکرسون که در سال 1982 و در سن 43 سالگی قهرمان مسترالمپیا شد، به عنوان پیرترین برنده این مسابقات شناخته می شود. دیکرسون علاوه بر اینکه یک بدنساز پرکار است، یک خواننده آموزش دیده اپرا نیز بود. او یک بار قهرمان مسترالمپیا شد.

دیکرسون پس از قهرمان شدن در بخش 50+ در مستر المپیا 1994 بازنشسته شد و در سال 2000 به تالار مشاهیر IFBB معرفی شد. دیکرسون در فلوریدا زندگی می کرد و در آنجا به تمرینات، برگزاری سمینارها و مکاتبه با ورزشکاران فعلی ادامه داد.

در طول دهه 1960، دیکرسون به عنوان مدل‌ فعالیت داشت. کارهای او به عنوان مدل برهنه در دهه 1970 برای عکاس جیم فرنچ شناخته شده است. عکس‌های او در یکی از شماره‌های Olympus که توسط Colt Studios منتشر شد، به چاپ رسید.

او در سال 2021 در سن 82 سالگی در اثر نارسایی قلبی درگذشت.

. 1982، مرکز کنفرانس ومبلی، لندن، انگلستان

اول – کریس دیکرسون

دوم – فرانک زین

سوم – کیسی ویاتور

سمیر بنوت، قهرمان مسترالمپیا 1983

سمیر بنوت که به “شیر لبنان[1]” معروف است ششمین مردی بود که قهرمان مستر المپیا شد. او در سال 1983 به این عنوان دست یافت؛ زمانی که بسیاری معتقدند یکی از رقابتی ترین مسابقات مستر المپیا بوده است.

سمیر که متولد 1955 است ، فعالیت اولیه بدنسازی را در سن 14 سالگی یعنی زمانی که هنوز در لبنان بود، شروع کرد. رشد سریع عضلات و تناسب تقریباً عالی آنها از همان ماههای اول تمرین قابل توجه بود و به سرعت علاقه او به بدنسازی را افزایش داد. او اولین سالن تمرینی خود را بر روی پشت بام خانه خودش تجهیز کرد و پس از شش ماه تمرین، قهرمان نوجوانان لبنان شد. با این شور و هیجان به سرعت تصمیم به نقل نکان به آمریکا را کرد. در آنجا ابتدا به دیترویت و سپس به میشیگان نقل مکان کرد و شروع به فعالیت خود در سطح آماتوری نمود.

او در سل 1979 با قهرمانی در مسابقات قهرمانی جهان IFBB در مونترال توانست وارد دنیای حرفه ای بدنسازی شود. او در سال 1982 به مقام چهارم مسترالمپیا دست یافت و سال بعد یعنی در سال 1983 که مسابقات در شهر مونیخ برگزار می شد، توانست با پشت سر گذاشتن تمامی رقبای خود به قهرمانی مسترالمپیا دست یابد و جام ساندو را برای خود به ارمغان آورد.

قهرمانی او با 196 پوند وزن در این رقابتها به نوعی پایان دوران “زیبایی شناسی” در مسابقات مسترالمپیا و آغاز تاکید بر حجم و اندازه عضلات بود؛ امری که با قهرمانی فرانک زین در سال 1977 آغاز شده بود.

با این حال خورشید قهرمانی سمیر بسیار زود غروب کرد. او در مسترالمپیا 1984 به مقامی بهتر از مقام ششم دست نیافت و در همان سال به علت شرکت در مسابقات قهرمانی جهان یک فدراسیون رقیب، سه سال از شرکت در مسابقات IFBB محروم شد. او بعدها با وجود آنکه چندین بار در مسابقات مسترالمپیا شرکت کرد نتوانست به جمع شش ورزشکار برتر راه یابد و پس از 17 سال ورزش حرفه ای و در سال 1996 از دنیای حرفه ای بدنسازی خداحافظی کرد. او در سال 2002 به تالار مشاهیر IFBB معرفی شد.

بنوت در طول سال هایی که در مسابقات شرکت می کرد آشکارا از IFBB ، به این دلیل که احساس می کرد پیروزی در رویدادهای دیگر از او “دزدیده شده است” ، انتقاد می کرد.

کیفیت بالای عضله های او در ناحیه کمر از شاخصه های فیگورگیری سمیر بنوت محسوب می شد و بسیاری آن را به «سدر لبنان[2]» که نماد این کشور است تشبیه کرده اند.