تعریف آمادگی جسمانی

آمادگی جسمانی بنا به تعریف شورای عالی آمادگی جسمانی و ورزش ایالت متحده (۱۹۷۱) عبارت از توانایی انجام کارهای روزانه با قدرت و هوشیاری، بدون خستگی و با انرژی کافی برای لذت بردن از اوقات فراغت و پاسخگویی به شرایط اضطراری پیش بینی نشده، می باشد.

آمادگی جسمانی و توانمندی انجام آن مطابق تحقیقات اشاره شده در بررسی تاریخچه، بر سلامتی و داشتن بدن سالم اهمیت بسیار دارد. اولین مطالعات علمی در اواخر قرن نوزدهم و اوائل قرن بیستم صورت گرفت که در مطالعات اپیدمیولوژیک احتمال وجود بیماری های قلبی در افراد با تحرک کم مورد بررسی قرار گرفت.

در تکمیل این مطالعات، تحقیقات بعدی ثابت کرد آمادگی جسمانی و ورزش منظم موجب تقویت توانمندی می شود، که این تقویت توانمندی به صورت های گوناگون از جمله کند کردن تأثير استرس روی جسم و روان است و باعث جلوگیری از ابتلا به عوارض ناشی از استرس و بسیاری از بیماری های مزمن می شود، ورزش منظم و فعالیت های ورزشی می تواند با صدمات احتمالی ناشی از عوامل استرس زا مقابله کند، و از بسیاری از بیماری ها و ناهنجاری ناشی از استرس جلوگیری نماید.(مجلسی، سپهری فر، متشکر آرانی، 1395)

آمادگی جسمانی، بخش مهمی از توانایی های انسان در ارتباط با سلامتی و احساس خوب بودن است. میزان آمادگی جسمانی به وسیله توانایی عملکرد افراد در سازگاری با تمرینات جسمانی مشخص می شود و می تواند از طریق عملکرد سیستم های مختلف بدن همراه با مصرف انرژی و انتقال آن نشان داده شود. برآورد انتزاعی از آمادگی جسمانی یک پدیده چند بعدی است و معمولا به بخش های جسمانی، عاطفی، شناختی و اجتماعی تقسیم می شود.

ادراک فرد از شایستگی های جسمانی خود، با نیرومند شدن، افزایش آمادگی و خوش سیمایی توسعه می یابد. موفقیت در ورزش به بهبود اعتماد به نفس و احساس قدرت درونی می انجامد و سبب پیدایش ادراک مثبت فرد از شایستگی های جسمانی خود می شود. (اراضی، پناهی، 1397)

منابع

اراضی، حمید، پناهی، علی. (1397)، ارتباط بین وضعیت آمادگی جسمانی با برآورد انتزاعی از آن در نیروهای نظامی، مجله طب نظامی، دوره 20، شماره 2

http://militarymedj.ir/article-۱-۱۵۹۵-fa.html

مجلسی، محمدحسن، سپهری فر، سعید و متشکر آرانی، محسن. (1395)، مروری بر نقش ورزش و آمادگی جسمانی در سلامتی و توانمندی نیروهای نظامی، پرستار و پزشک در رزم، دوره 4، شماره 10-11