تاریخچه آمادگی جسمانی

مطالبه تناسب اندام وآمادگی جسمانی به صورت مداوم وجود داشته است که در طی زمان اهمیت و کاربردهای آن تغییر کرده است. با توجه به شرایط زیست بشر اولیه به نظر می رسد نخستین انگیزه این مطالبه ، به دلیل نیاز در شکار و همچنین توانایی در نجات و زنده ماندن در مواجهه با خطرات محیط مانند حیوانات وحشی بوده است. این موضوع به مرور زمان ، به شناخت بیشتر فعالیتها و حرکات بدنی انجامیده و باعث افزایش توانایی بدن و جلوگیری از ابتلا به بیماری ها و درمان آن شده است.

در حقيقت اهمیت ورزش و فعالیت منظم بدنی در حدود ۷۰۰۰ سال ذکر شده است، در چین استاد فلسفه کنفسیوس مشوق فعالیت بدنی بوده است و ارتباط بی تحرکی با بعضی از بیماری ها را ذکر کرده است. چینی ها روش های گوناگونی را در جهت کسب و حفظ سلامتی ارائه نموده اند: همچنین آنها روش ها و ورزش هایی برای افزایش قوا، افزایش طول عمر، پیشگیری و درمان بیماری ها و نیز کاهش چربی بدن ابداع کرده اند.

کونگ فو و تای چی دو نمونه از این دست ورزش ها بوده اند که پیشینه آن ها به ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد. در میان یونانیان، هرودیکیوس اولین شخصی بوده است که فعالیت بدنی را توصیه کرده و آن را به عنوان نوعی درمان مطرح کرده است. پس از هرودیکیوس و بقراط که به عنوان پدر علم پزشکی و ورزش شناخته می شوند، گالن مهمترین و پیشرفته ترین نظرات را در زمینه ورزش ارائه کرد. نوشته های او شامل نظراتی در باب زمان انجام ورزش، انواع مختلف ورزش ها، مشخص نمودن کیفیت ورزش ها، مکان انجام ورزش و مولفه های لازم جهت تفكر قبل از انجام ورزش بوده است.

با این حال اهمیت ورزش و فعالیت بدنی در دوره های زمانی مختلف کاسته شده است، مانند دوران بعد از فروپاشی امپراطوری روم و در زمان انقلاب صنعتی اروپا، اگرچه اهمیت انجام فعالیت های ورزشی به صورت گسترده ای مورد بررسی قرار گرفته است ولی در قرون پیاپی پیشرفت کمی در زمینه تحقيقات ورزشی صورت گرفت.

منابع

اراضی، حمید، پناهی، علی. (1397)، ارتباط بین وضعیت آمادگی جسمانی با برآورد انتزاعی از آن در نیروهای نظامی، مجله طب نظامی، دوره 20، شماره 2

مجلسی، محمدحسن، سپهری فر، سعید و متشکر آرانی، محسن. (1395)، مروری بر نقش ورزش و آمادگی جسمانی در سلامتی و توانمندی نیروهای نظامی، پرستار و پزشک در رزم، دوره 4، شماره 10-11

https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=288514